The Drowners

Forum strony o Suede
Teraz jest Cz mar 28, 2024 20:44

Strefa czasowa: UTC




Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 6 ] 
Autor Wiadomość
 Tytuł: profesor orłowski mowi
PostNapisane: Wt lis 12, 2013 13:16 
Offline

Dołączył(a): Wt lis 12, 2013 13:12
Posty: 9
Lokalizacja: Jordan
Najprostsze nieoczywiste. Płynna faktyczność w twórczości Franciszka Orłowskiego Podczas 53. Biennale w Wenecji w 2009, Franciszek Orłowski spontanicznie wykonał akcję „Spadek\", filmując w ciągu nurkowania podwodne zakamarki domów. Tytuł biennale, „Making Worlds\", zainspirował go do eksploracji tego, co stanowi szczegółowy detal miasta tudzież jego historii, acz pozostaje zakryte pod spodem widzialną tkanką codzienności. Zanurzone w głębinach fundamenty i partery kamienic zyskują w jego wideo chmurny charakter, wzorem w filmie grozy. Artysta stworzył w pobliżu tym platformę przekazu, odzierając podwodne położenie z tajemnicy, umieścił albowiem projekcję filmową w jednym z mieszkań w pobliżu kanału, w którym nurkował. Klucza aż do tej twórczości trzeba wypatrywać w złożonej relacji, jaką ustala kobieta spośród w szerokim zakresie pojętą nowoczesnością, skoro Orłowski w Wenecji wystąpił w charakterze kogoś w całości niezauważalnego, nieobecnego, na marginesie rozgrywającego się spektaklu, jakim jest biennale, ciążące coraz bardziej w odniesieniu do festynowej mnogości. Zanurzył się w ciszę, odnajdując przed momentem w ową stronę istotę miasta, którego tkanka jest toż delikatna, bowiem osadzona na zalanych fundamentach. Płynność, nieszczelność, ileś grobowy charakter podwodnego świata mogłyby być metaforę współczesnych stanów umysłu. Zanurzenie u dołu powierzchnię przypadkiem istnieć symbolem tego, co wyparte oraz niechciane, czegoś, o czym lepiej nie mówić.

Określenie twórczości Franciszka Orłowskiego mianem konceptualnej jest uprawnione, choć jest owo uproszczenie. Jego realizacje - które jego osoba tenże sam wiąże dość spośród systemem otwartej rzeźby - nie są zaledwie komentarzami do pewnych założeń a problemów, aczkolwiek mają w sobie ogromną dawkę indywidualnej emocjonalności. Orłowski przełamuje schematy myślenia oraz więc warto skupić się na konceptualnym charakterze jego prac, natomiast ich najważniejszymi cechami są ulotność oraz procesualność. Artysta występuje w nich jako poruszyciel włączający w cyrkulacja myśli nową jakość, pozwalający materii swoich prac robić samoistnie. Praca Franciszka Orłowskiego jest pracą w terenie, również w sensie przestrzennym, podczas gdy natomiast przenośnym: królestwo stanowi w celu niego dziedzina myśli, kto jest nieograniczony. Stąd podobnie wypada wkładać nacisk i na aspekt site-specific jego otwartych rzeźb. Prezentowanie jego twórczości w galerii owo furt wprost przeciwnie pierwocina konkretnej pracy, która zaplanowana jest na domena wychodzący daleko nie licząc samą galerię. W pewnym stopniu jego działania mogą kojarzyć się spośród dziełami Josepha Beuysa, przede wszystkim ze względu na cywilny znaczenie wielu jego realizacji. Wydaje się jednak, iż Orłowski sytuuje się w ileś innym miejscu: porusza problemy wydarzania się w świecie materii, dokąd wydarzanie jest także transpozycją stanów emocjonalnych wywoływanych za pośrednictwem byt od czasu do czasu kompletnie banalnego - natomiast wprawdzie niezupełnie oczywistego. W działaniach polskiego artysty polityka zarysowuje się na planie dalszym niż przy Beuysa, jest jakkolwiek w pracy Orłowskiego duża dawka wrażliwości na znaki natomiast symbole, na człowieczy coś natomiast wrażenia fizyczno-psychiczne doświadczane na przestrzeni tego bytowania. Chciałoby się bez ogródek zapisać o psychologii zawartej w tych pracach. Śmiesznym jest oczekiwanie, że będziesz przemawiał językiem zrozumiałym gwoli wszystkich. Ni ludzie, ni muchomory nie mają takiej umiejętności. Jakby natura przynieść ulgę mogła jakiś lecz wciąż odmiana porozumień, poniekąd owszem w głupocie kryło się wrażenie bezpieczeństwa1. Te słowa Henry Davida Thoureau z pewnością można nawiązać do prac Orlowskiego, które właśnie wprowadzają odmiana zamętu w dyskurs no tak zwanej sztuki konceptualnej. Orłowski ufa emocjom w wyższym stopniu aniżeli czystej racjonalności, której orędownikiem jest myśl, koncept, idea. Prezentowana w poznańskiej galerii Stereo armatura „Klimatyzacja\" (2010) złożona była spośród oryginalnego ula umieszczonego we wnętrzu galeryjnego pomieszczenia i połączonego ze światem pozagaleryjnym w ciągu pomocą przezroczystej rurki, dzięki którą pszczoły mogły swobodnie wlatywać oraz wylatywać z ula, kontynuując swój proces pracy. Forma tej instalacji przywołuje ciąg skojarzeń powiązanych z takimi zagadnieniami jak: inwigilacja, podglądanie, natomiast również spośród szerszą refleksją nad byciem, które jest siecią powiązań, ekosystemem zaczynającym się tylko w ulim gnieździe2.


Zgłoś post
Góra
 Zobacz profil  
Cytuj  
 Tytuł:
PostNapisane: Wt lis 12, 2013 13:16 


Góra
  
 
 Tytuł: profesor orłowski mowi
PostNapisane: Wt lis 12, 2013 13:16 
Offline

Dołączył(a): Wt lis 12, 2013 13:12
Posty: 9
Lokalizacja: Jordan
Najprostsze nieoczywiste. Płynna rzeczywistość w twórczości Franciszka Orłowskiego Podczas 53. Biennale w Wenecji w 2009, Franciszek Orłowski spontanicznie wykonał akcję „Spadek\", filmując podczas nurkowania podwodne zakamarki domów. Tytuł biennale, „Making Worlds\", zainspirował go do eksploracji tego, co stanowi całkowity fragment miasta a jego historii, acz pozostaje zakryte u dołu widzialną tkanką codzienności. Zanurzone w głębinach fundamenty i partery kamienic zyskują w jego wideo chmurny charakter, jak na przykład w filmie grozy. Artysta stworzył blisko tym platformę przekazu, odzierając podwodne położenie z tajemnicy, umieścił skoro projekcję filmową w jednym spośród mieszkań w pobliżu kanału, w którym nurkował. Klucza aż do tej twórczości wypada starać się w złożonej relacji, jaką ustala kobieta z szeroko pojętą nowoczesnością, skoro Orłowski w Wenecji wystąpił w charakterze kogoś gruntownie niezauważalnego, nieobecnego, na marginesie rozgrywającego się spektaklu, jakim jest biennale, ciążące raz za razem bardziej pod adresem festynowej mnogości. Zanurzył się w ciszę, odnajdując dopiero co tam istotę miasta, którego tkanka jest tymczasem delikatna, skoro osadzona na zalanych fundamentach. Płynność, nieszczelność, ileś grobowy charakter podwodnego świata mogłyby istnieć metaforę współczesnych stanów umysłu. Zanurzenie pod spodem powierzchnię być może egzystować symbolem tego, co wyparte a niechciane, czegoś, o czym lepiej nie mówić.

Określenie twórczości Franciszka Orłowskiego mianem konceptualnej jest uprawnione, chociaż jest owo uproszczenie. Jego realizacje - które on sam wiąże nieco spośród systemem otwartej rzeźby - nie są jeno komentarzami aż do pewnych założeń a problemów, jednak mają w sobie ogromną dawkę indywidualnej emocjonalności. Orłowski przełamuje schematy myślenia oraz ergo należałoby skupić się na konceptualnym charakterze jego prac, acz ich najważniejszymi cechami są ulotność zaś procesualność. Artysta występuje w nich jako poruszyciel liczony włącznie w obieg myśli nową jakość, pozwalający materii swoich prac działać samoistnie. Praca Franciszka Orłowskiego jest pracą w terenie, tak jak w sensie przestrzennym, jak natomiast przenośnym: teren stanowi gwoli niego kompetencja myśli, jaki jest nieograniczony. Stąd też wypada stawiać akcent plus na atrybut site-specific jego otwartych rzeźb. Prezentowanie jego twórczości w galerii to zawsze lecz źródło konkretnej pracy, która zaplanowana jest na kompetencja wychodzący w oddali abstrahując od samą galerię. W pewnym stopniu jego działania mogą kojarzyć się spośród dziełami Josepha Beuysa, w zasadzie ze względu na cywilny wymowa wielu jego realizacji. Wydaje się jednak, że Orłowski sytuuje się w cokolwiek innym miejscu: porusza problemy wydarzania się w świecie materii, dokąd wydarzanie jest i transpozycją stanów emocjonalnych wywoływanych przy użyciu byt niekiedy na cacy banalnego - oraz niemniej jednak niezupełnie oczywistego. W działaniach polskiego artysty polityka zarysowuje się na planie dalszym aniżeli przy Beuysa, jest wszelako w pracy Orłowskiego duża porcja wrażliwości na znaki zaś symbole, na człowieczy cokolwiek a wrażenia fizyczno-psychiczne doświadczane podczas tego bytowania. Chciałoby się bezpośrednio napisać o psychologii zawartej w tych pracach. Śmiesznym jest oczekiwanie, iż będziesz przemawiał językiem zrozumiałym w celu wszystkich. Ni ludzie, ni muchomory nie mają takiej umiejętności. Jakby istota ulżyć mogła niejaki lecz wciąż odmiana porozumień, bez mała ale wręcz w głupocie kryło się poczucie bezpieczeństwa1. Te słowa Henry Davida Thoureau z pewnością wolno nawiązać do prac Orlowskiego, które przed momentem wprowadzają forma zamętu w dyskusja naukowa właściwie zwanej sztuki konceptualnej. Orłowski ufa emocjom w wyższym stopniu niż czystej racjonalności, której orędownikiem jest myśl, koncept, idea. Prezentowana w poznańskiej galerii Stereo instalacja „Klimatyzacja\" (2010) złożona była spośród oryginalnego ula umieszczonego we wnętrzu galeryjnego pomieszczenia oraz połączonego ze światem pozagaleryjnym w środku pomocą przezroczystej rurki, dzięki którą pszczoły mogły bez ograniczeń wlatywać i wylatywać z ula, kontynuując własny proces pracy. Forma tej instalacji przywołuje rytm skojarzeń powiązanych z takimi zagadnieniami jak: inwigilacja, podglądanie, tudzież także z szerszą refleksją nad byciem, które jest siecią powiązań, ekosystemem zaczynającym się dopiero co w ulim gnieździe2.


Zgłoś post
Góra
 Zobacz profil  
Cytuj  
 Tytuł: profesor orłowski mowi
PostNapisane: Wt lis 12, 2013 13:18 
Offline

Dołączył(a): Wt lis 12, 2013 13:12
Posty: 9
Lokalizacja: Jordan
Najprostsze nieoczywiste. Płynna świat w twórczości Franciszka Orłowskiego Podczas 53. Biennale w Wenecji w 2009, Franciszek Orłowski spontanicznie wykonał akcję „Spadek\", filmując na przestrzeni nurkowania podwodne zakamarki domów. Tytuł biennale, „Making Worlds\", zainspirował go aż do eksploracji tego, co stanowi gruntowny ułomek miasta i jego historii, niemniej pozostaje zakryte pod spodem widzialną tkanką codzienności. Zanurzone w głębinach fundamenty a partery kamienic zyskują w jego wideo straszny charakter, na kształt w filmie grozy. Artysta stworzył przy tym platformę przekazu, odzierając podwodne miejsce z tajemnicy, umieścił dlatego że projekcję filmową w jednym z mieszkań w pobliżu kanału, w którym nurkował. Klucza do tej twórczości trzeba starać się w złożonej relacji, jaką ustala płeć piękna z w szerokim zakresie pojętą nowoczesnością, bo Orłowski w Wenecji wystąpił w charakterze kogoś w całości niezauważalnego, nieobecnego, na marginesie rozgrywającego się spektaklu, jakim jest biennale, ciążące raz po raz w wyższym stopniu pod adresem festynowej mnogości. Zanurzył się w ciszę, odnajdując przed chwilą w ową stronę istotę miasta, którego tkanka jest natomiast delikatna, bowiem osadzona na zalanych fundamentach. Płynność, nieszczelność, nieco grobowy natura podwodnego świata mogłyby istnieć metaforę współczesnych stanów umysłu. Zanurzenie poniżej powierzchnię prawdopodobnie być symbolem tego, co wyparte zaś niechciane, czegoś, o czym lepiej nie mówić.

Określenie twórczości Franciszka Orłowskiego mianem konceptualnej jest uprawnione, jakkolwiek jest to uproszczenie. Jego realizacje - które on tenże wiąże właściwie z systemem otwartej rzeźby - nie są jedynie komentarzami aż do pewnych założeń natomiast problemów, tymczasem mają w sobie ogromną dawkę indywidualnej emocjonalności. Orłowski przełamuje schematy myślenia tudzież skutkiem tego należałoby skoncentrować się na konceptualnym charakterze jego prac, acz ich najważniejszymi cechami są ulotność oraz procesualność. Artysta występuje w nich jak poruszyciel włączający w rotacja myśli nową jakość, pozwalający materii swoich prac działać samoistnie. Praca Franciszka Orłowskiego jest pracą w terenie, w podobny sposób w sensie przestrzennym, kiedy a przenośnym: dziedzina stanowi w celu niego sfera myśli, który jest nieograniczony. Stąd też powinno się kłaść emfaza i na przymiot site-specific jego otwartych rzeźb. Prezentowanie jego twórczości w galerii owo wiecznie na odwrót zalążek konkretnej pracy, która zaplanowana jest na królestwo wynikowy daleko prócz samą galerię. W pewnym stopniu jego działania mogą kojarzyć się z dziełami Josepha Beuysa, w zasadzie ze względu na społeczny sens wielu jego realizacji. Wydaje się jednak, iż Orłowski sytuuje się w nieco innym miejscu: porusza problemy wydarzania się w świecie materii, gdzie wydarzanie jest dodatkowo transpozycją stanów emocjonalnych wywoływanych przy użyciu byt od czasu do czasu na wskroś banalnego - a jednakże niespełna oczywistego. W działaniach polskiego artysty polityka zarysowuje się na planie dalszym aniżeli przy Beuysa, jest choć w pracy Orłowskiego duża porcja wrażliwości na znaki i symbole, na człowieczy coś oraz wrażenia fizyczno-psychiczne doświadczane w ciągu tego bytowania. Chciałoby się wyraźnie skreślić o psychologii zawartej w tych pracach. Śmiesznym jest oczekiwanie, że będziesz przemawiał językiem zrozumiałym gwoli wszystkich. Ni ludzie, ni muchomory nie mają takiej umiejętności. Jakby istota pomóc mogła jeden lecz forma porozumień, nieomal ale wręcz w głupocie kryło się wrażenie bezpieczeństwa1. Te słowa Henry Davida Thoureau z pewnością wolno oprzeć się do prac Orlowskiego, które przed chwilą wprowadzają forma zamętu w dyskurs no tak zwanej sztuki konceptualnej. Orłowski ufa emocjom w wyższym stopniu niż czystej racjonalności, której orędownikiem jest myśl, koncept, idea. Prezentowana w poznańskiej galerii Stereo instalacja „Klimatyzacja\" (2010) złożona była z oryginalnego ula umieszczonego we wnętrzu galeryjnego pomieszczenia zaś połączonego ze światem pozagaleryjnym w środku pomocą przezroczystej rurki, przy użyciu którą pszczoły mogły bez ograniczeń wlatywać i wydobywać się z ula, kontynuując swój tok pracy. Forma tej instalacji przywołuje bieg skojarzeń powiązanych spośród takimi zagadnieniami jak: inwigilacja, podglądanie, i oraz spośród szerszą refleksją ponad byciem, które jest siecią powiązań, ekosystemem zaczynającym się dopiero co w ulim gnieździe2.


Zgłoś post
Góra
 Zobacz profil  
Cytuj  
 Tytuł: profesor orłowski mowi
PostNapisane: Wt lis 12, 2013 13:18 
Offline

Dołączył(a): Wt lis 12, 2013 13:12
Posty: 9
Lokalizacja: Jordan
Najprostsze nieoczywiste. Płynna świat w twórczości Franciszka Orłowskiego Podczas 53. Biennale w Wenecji w 2009, Franciszek Orłowski spontanicznie wykonał akcję „Spadek\", filmując podczas nurkowania podwodne zakamarki domów. Tytuł biennale, „Making Worlds\", zainspirował go do eksploracji tego, co stanowi zupełny fragment miasta natomiast jego historii, wszelako pozostaje zakryte pod spodem widzialną tkanką codzienności. Zanurzone w głębinach fundamenty tudzież partery kamienic zyskują w jego wideo gniewny charakter, jak na przykład w filmie grozy. Artysta stworzył przy tym platformę przekazu, odzierając podwodne położenie z tajemnicy, umieścił gdyż projekcję filmową w jednym z mieszkań w pobliżu kanału, w którym nurkował. Klucza do tej twórczości trzeba uganiać się w złożonej relacji, jaką ustala białogłowa spośród w szerokim zakresie pojętą nowoczesnością, jako że Orłowski w Wenecji wystąpił w charakterze kogoś zupełnie niezauważalnego, nieobecnego, na marginesie rozgrywającego się spektaklu, jakim jest biennale, ciążące co chwila w wyższym stopniu w odniesieniu do festynowej mnogości. Zanurzył się w ciszę, odnajdując dopiero co tam istotę miasta, którego tkanka jest lecz delikatna, bo osadzona na zalanych fundamentach. Płynność, nieszczelność, trochę nagrobny natura podwodnego świata mogłyby znajdować się metaforę współczesnych stanów umysłu. Zanurzenie u dołu powierzchnię prawdopodobnie stanowić symbolem tego, co wyparte i niechciane, czegoś, o czym lepiej nie mówić.

Określenie twórczości Franciszka Orłowskiego mianem konceptualnej jest uprawnione, wprawdzie jest owo uproszczenie. Jego realizacje - które jego osoba sam wiąże nieco z systemem otwartej rzeźby - nie są jedynie komentarzami aż do pewnych założeń zaś problemów, tymczasem mają w sobie ogromną dawkę indywidualnej emocjonalności. Orłowski przełamuje schematy myślenia natomiast dlatego warto skoncentrować się na konceptualnym charakterze jego prac, lecz ich najważniejszymi cechami są ulotność tudzież procesualność. Artysta występuje w nich jako poruszyciel liczony włącznie w rotacja myśli nową jakość, pozwalający materii swoich prac wykonywać samoistnie. Praca Franciszka Orłowskiego jest pracą w terenie, tak jak w sensie przestrzennym, gdy zaś przenośnym: sfera stanowi dla niego domena myśli, jaki jest nieograniczony. Stąd podobnie należy stawiać emfaza plus na atrybut site-specific jego otwartych rzeźb. Prezentowanie jego twórczości w galerii to zawsze lecz pierwocina konkretnej pracy, która zaplanowana jest na domena wyjściowy w oddaleniu wyjąwszy samą galerię. W pewnym stopniu jego działania mogą asocjować się spośród dziełami Josepha Beuysa, głównie ze względu na cywilny sens wielu jego realizacji. Wydaje się jednak, że Orłowski sytuuje się w trochę innym miejscu: porusza problemy wydarzania się w świecie materii, dokąd wydarzanie jest plus transpozycją stanów emocjonalnych wywoływanych dzięki byt od czasu do czasu na wskroś banalnego - oraz jednakże nie całkiem oczywistego. W działaniach polskiego artysty polityka zarysowuje się na planie dalszym niż tuż przy Beuysa, jest choć w pracy Orłowskiego duża kwant wrażliwości na znaki tudzież symbole, na ludzki coś natomiast wrażenia fizyczno-psychiczne doświadczane w ciągu tego bytowania. Chciałoby się prosto z mostu skreślić o psychologii zawartej w tych pracach. Śmiesznym jest oczekiwanie, że będziesz przemawiał językiem zrozumiałym w celu wszystkich. Ni ludzie, ni muchomory nie mają takiej umiejętności. Jakby natura wesprzeć mogła pewien przeciwnie forma porozumień, nieledwie owszem w głupocie kryło się impresja bezpieczeństwa1. Te słowa Henry Davida Thoureau z pewnością jest dozwolone nawiązać aż do prac Orlowskiego, które przed chwilą wprowadzają odmiana zamętu w dyskusja naukowa ano zwanej sztuki konceptualnej. Orłowski ufa emocjom w wyższym stopniu aniżeli czystej racjonalności, której orędownikiem jest myśl, koncept, idea. Prezentowana w poznańskiej galerii Stereo armatura „Klimatyzacja\" (2010) złożona była z oryginalnego ula umieszczonego we wnętrzu galeryjnego pomieszczenia i połączonego ze światem pozagaleryjnym za pomocą przezroczystej rurki, za sprawą którą pszczoły mogły bez ograniczeń wlatywać oraz wylatywać spośród ula, kontynuując własny proces pracy. Forma tej instalacji przywołuje tok skojarzeń powiązanych spośród takimi zagadnieniami jak: inwigilacja, podglądanie, tudzież plus z szerszą refleksją nad byciem, które jest siecią powiązań, ekosystemem zaczynającym się przed chwilą w ulim gnieździe2.


Zgłoś post
Góra
 Zobacz profil  
Cytuj  
 Tytuł: profesor orłowski mowi
PostNapisane: Wt lis 12, 2013 13:19 
Offline

Dołączył(a): Wt lis 12, 2013 13:12
Posty: 9
Lokalizacja: Jordan
Najprostsze nieoczywiste. Płynna rzeczywistość w twórczości Franciszka Orłowskiego Podczas 53. Biennale w Wenecji w 2009, Franciszek Orłowski spontanicznie wykonał akcję „Spadek\", filmując w ciągu nurkowania podwodne zakamarki domów. Tytuł biennale, „Making Worlds\", zainspirował go do eksploracji tego, co stanowi szczegółowy detal miasta tudzież jego historii, wszelako pozostaje zakryte poniżej widzialną tkanką codzienności. Zanurzone w głębinach fundamenty tudzież partery kamienic zyskują w jego wideo straszny charakter, na kształt w filmie grozy. Artysta stworzył blisko tym platformę przekazu, odzierając podwodne punkt spośród tajemnicy, umieścił bowiem projekcję filmową w jednym spośród mieszkań w pobliżu kanału, w którym nurkował. Klucza aż do tej twórczości wypada szukać w złożonej relacji, jaką ustala płeć piękna z szeroko pojętą nowoczesnością, ponieważ Orłowski w Wenecji wystąpił w charakterze kogoś doskonale niezauważalnego, nieobecnego, na marginesie rozgrywającego się spektaklu, jakim jest biennale, ciążące co chwila bardziej w kierunku festynowej mnogości. Zanurzył się w ciszę, odnajdując przed chwilą w ową stronę istotę miasta, którego tkanka jest ale delikatna, albowiem osadzona na zalanych fundamentach. Płynność, nieszczelność, nieco nagrobny istota podwodnego świata mogłyby znajdować się metaforę współczesnych stanów umysłu. Zanurzenie u dołu powierzchnię przypuszczalnie egzystować symbolem tego, co wyparte zaś niechciane, czegoś, o czym lepiej nie mówić.

Określenie twórczości Franciszka Orłowskiego mianem konceptualnej jest uprawnione, jednak jest owo uproszczenie. Jego realizacje - które on tenże wiąże raczej z systemem otwartej rzeźby - nie są zaledwie komentarzami aż do pewnych założeń natomiast problemów, lecz mają w sobie ogromną dawkę indywidualnej emocjonalności. Orłowski przełamuje schematy myślenia natomiast przeto warto skoncentrować się na konceptualnym charakterze jego prac, acz ich najważniejszymi cechami są ulotność oraz procesualność. Artysta występuje w nich w charakterze poruszyciel włączający w cyrkulacja myśli nową jakość, pozwalający materii swoich prac działać samoistnie. Praca Franciszka Orłowskiego jest pracą w terenie, tak jak w sensie przestrzennym, jak a przenośnym: obszar stanowi w celu niego obszar myśli, jaki jest nieograniczony. Stąd też wypada wkładać podkreślenie także na własność site-specific jego otwartych rzeźb. Prezentowanie jego twórczości w galerii owo zawżdy tylko pierwocina konkretnej pracy, która zaplanowana jest na teren wyjściowy hen oprócz samą galerię. W pewnym stopniu jego działania mogą asocjować się spośród dziełami Josepha Beuysa, głównie ze względu na społeczny przesłanie wielu jego realizacji. Wydaje się jednak, że Orłowski sytuuje się w nieco innym miejscu: porusza problemy wydarzania się w świecie materii, gdzie wydarzanie jest również transpozycją stanów emocjonalnych wywoływanych z wykorzystaniem cokolwiek czasem w pełni banalnego - tudzież choć niespełna oczywistego. W działaniach polskiego artysty działalność polityczna zarysowuje się na planie dalszym niż u Beuysa, jest lecz w pracy Orłowskiego duża ilość wrażliwości na znaki tudzież symbole, na ludzki coś i wrażenia fizyczno-psychiczne doświadczane w trakcie tego bytowania. Chciałoby się wyraźnie nabazgrać o psychologii zawartej w tych pracach. Śmiesznym jest oczekiwanie, że będziesz przemawiał językiem zrozumiałym w celu wszystkich. Ni ludzie, ni muchomory nie mają takiej umiejętności. Jakby natura ulżyć mogła pewien ale wręcz odmiana porozumień, bez mała nic bardziej błędnego w głupocie kryło się wrażenie bezpieczeństwa1. Te słowa Henry Davida Thoureau spośród pewnością jest dozwolone nawiązać aż do prac Orlowskiego, które właśnie wprowadzają rodzaj zamętu w dyskurs istotnie zwanej sztuki konceptualnej. Orłowski ufa emocjom bardziej aniżeli czystej racjonalności, której orędownikiem jest myśl, koncept, idea. Prezentowana w poznańskiej galerii Stereo armatura „Klimatyzacja\" (2010) złożona była z oryginalnego ula umieszczonego we wnętrzu galeryjnego pomieszczenia natomiast połączonego ze światem pozagaleryjnym w środku pomocą przezroczystej rurki, za sprawą którą pszczoły mogły bez ograniczeń wlatywać zaś wylatywać spośród ula, kontynuując własny przebieg pracy. Forma tej instalacji przywołuje tok skojarzeń powiązanych spośród takimi zagadnieniami jak: inwigilacja, podglądanie, zaś i z szerszą refleksją powyżej byciem, które jest siecią powiązań, ekosystemem zaczynającym się przed momentem w ulim gnieździe2.


Zgłoś post
Góra
 Zobacz profil  
Cytuj  
 Tytuł: profesor orłowski mowi
PostNapisane: Wt lis 12, 2013 13:20 
Offline

Dołączył(a): Wt lis 12, 2013 13:12
Posty: 9
Lokalizacja: Jordan
Najprostsze nieoczywiste. Płynna świat w twórczości Franciszka Orłowskiego Podczas 53. Biennale w Wenecji w 2009, Franciszek Orłowski spontanicznie wykonał akcję „Spadek\", filmując na przestrzeni nurkowania podwodne zakamarki domów. Tytuł biennale, „Making Worlds\", zainspirował go aż do eksploracji tego, co stanowi dogłębny detal miasta tudzież jego historii, tymczasem pozostaje zakryte u dołu widzialną tkanką codzienności. Zanurzone w głębinach fundamenty i partery kamienic zyskują w jego wideo gniewny charakter, na sposób w filmie grozy. Artysta stworzył niedaleko tym platformę przekazu, odzierając podwodne miejsce spośród tajemnicy, umieścił dlatego że projekcję filmową w jednym spośród mieszkań w pobliżu kanału, w którym nurkował. Klucza aż do tej twórczości powinno się gonić w złożonej relacji, jaką ustala ona z szeroko pojętą nowoczesnością, skoro Orłowski w Wenecji wystąpił w charakterze kogoś totalnie niezauważalnego, nieobecnego, na marginesie rozgrywającego się spektaklu, jakim jest biennale, ciążące raz za razem z większym natężeniem w odniesieniu do festynowej mnogości. Zanurzył się w ciszę, odnajdując dopiero co w ową stronę istotę miasta, którego tkanka jest jednakowoż delikatna, dlatego że osadzona na zalanych fundamentach. Płynność, nieszczelność, cokolwiek nagrobny charakter podwodnego świata mogłyby znajdować się metaforę współczesnych stanów umysłu. Zanurzenie pod spodem powierzchnię przypadkiem być symbolem tego, co wyparte natomiast niechciane, czegoś, o czym lepiej nie mówić.

Określenie twórczości Franciszka Orłowskiego mianem konceptualnej jest uprawnione, jednak jest owo uproszczenie. Jego realizacje - które on tenże wiąże nieco spośród systemem otwartej rzeźby - nie są jeno komentarzami aż do pewnych założeń i problemów, wszelako mają w sobie ogromną dawkę indywidualnej emocjonalności. Orłowski przełamuje schematy myślenia zaś więc powinno się skoncentrować się na konceptualnym charakterze jego prac, chociaż ich najważniejszymi cechami są ulotność a procesualność. Artysta występuje w nich w charakterze poruszyciel liczony włącznie w cyrkulacja myśli nową jakość, pozwalający materii swoich prac robić samoistnie. Praca Franciszka Orłowskiego jest pracą w terenie, tak jak w sensie przestrzennym, jak oraz przenośnym: sfera stanowi dla niego dziedzina myśli, kto jest nieograniczony. Stąd również należy stawiać akcent również na własność site-specific jego otwartych rzeźb. Prezentowanie jego twórczości w galerii to furt wprost przeciwnie początek konkretnej pracy, która zaplanowana jest na domena wyjściowy het poza samą galerię. W pewnym stopniu jego działania mogą kojarzyć się z dziełami Josepha Beuysa, w zasadzie ze względu na społeczny rola wielu jego realizacji. Wydaje się jednak, iż Orłowski sytuuje się w cokolwiek innym miejscu: porusza problemy wydarzania się w świecie materii, gdzie wydarzanie jest także transpozycją stanów emocjonalnych wywoływanych z wykorzystaniem byt czasem całkiem banalnego - natomiast choć niespełna oczywistego. W działaniach polskiego artysty działalność polityczna zarysowuje się na planie dalszym niż przy Beuysa, jest niemniej jednak w pracy Orłowskiego duża dawka wrażliwości na znaki i symbole, na ludzki cokolwiek natomiast wrażenia fizyczno-psychiczne doświadczane na przestrzeni tego bytowania. Chciałoby się wręcz nabazgrać o psychologii zawartej w tych pracach. Śmiesznym jest oczekiwanie, że będziesz przemawiał językiem zrozumiałym w celu wszystkich. Ni ludzie, ni muchomory nie mają takiej umiejętności. Jakby natura pomóc mogła pewien wręcz przeciwnie odmiana porozumień, niby nic bardziej błędnego w głupocie kryło się wrażenie bezpieczeństwa1. Te słowa Henry Davida Thoureau spośród pewnością można oprzeć się aż do prac Orlowskiego, które dopiero co wprowadzają forma zamętu w dyskurs rzeczywiście zwanej sztuki konceptualnej. Orłowski ufa emocjom w wyższym stopniu aniżeli czystej racjonalności, której orędownikiem jest myśl, koncept, idea. Prezentowana w poznańskiej galerii Stereo armatura „Klimatyzacja\" (2010) złożona była spośród oryginalnego ula umieszczonego we wnętrzu galeryjnego pomieszczenia natomiast połączonego ze światem pozagaleryjnym w środku pomocą przezroczystej rurki, za sprawą którą pszczoły mogły swobodnie wlatywać natomiast wydobywać się z ula, kontynuując swój bieg pracy. Forma tej instalacji przywołuje rytm skojarzeń powiązanych z takimi zagadnieniami jak: inwigilacja, podglądanie, i również spośród szerszą refleksją nad byciem, które jest siecią powiązań, ekosystemem zaczynającym się dopiero co w ulim gnieździe2.


Zgłoś post
Góra
 Zobacz profil  
Cytuj  
 Tytuł:
PostNapisane: Wt lis 12, 2013 13:20 


Góra
  
 
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 6 ] 

Strefa czasowa: UTC


Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 3 gości


Możesz rozpoczynać nowe wątki
Możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Szukaj:
Skocz do:  
cron
To forum działa w systemie phorum.pl
Masz pomysł na forum? Załóż forum za darmo!
Forum narusza regulamin? Powiadom nas o tym!
Powered by Active24, phpBB © phpBB Group
Design by Poker Bandits
Tłumaczenie phpBB3.PL